ต้นไม้ใหญ่เก่า. มีสิ่งมีชีวิตใดบ้างที่พูดกับเราแบบเดียวกับต้นไม้ใหญ่โต?
อิตาลีได้รับรองโดยกฎหมายว่าชาวอิตาลีและผู้มาเยือนประเทศทุกคนมีสิทธิที่จะเกิดขึ้นกับต้นไม้ที่เก่าแก่ที่สุดและมีเรื่องราวมากที่สุดในประเทศ และด้วยเหตุนี้จึงมีความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมในการค้นพบและความเคารพที่เราได้รับจากการได้เห็นต้นไม้โบราณ
กฎหมายว่าด้วยต้นไม้ใหญ่ของอิตาลี
ได้ผ่านพ้นไปในสมัยศตวรรษที่ 20 และได้ปกป้องต้นไม้ 22,000 ต้นจากหลากหลายประเภท —บีช, โอ๊ค, สน, มะกอก, และไซเปรส—จากอันตราย
กฎหมายปี 1939 อธิบายว่าต้นไม้ขนาดมหึมาเป็น “สิ่งที่เคลื่อนที่ไม่ได้ซึ่งมีลักษณะเด่นของความงามตามธรรมชาติ” ซึ่งตามที่ Elisabetta Zavoli เขียนให้National Geographicอธิบาย ได้เน้นให้เห็นถึงสิ่งที่มีการจัดหมวดหมู่ที่คลุมเครืออยู่แล้วสำหรับกฎหมาย
สหรัฐฯ ยุติการขายไม้ที่มีการเติบโต
แบบเก่าในป่าดงดิบชื้นที่ใหญ่ที่สุดในโลก
ลักษณะที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่งของต้นไม้ใหญ่ไม่ใช่ความงาม แต่เป็นผลกระทบต่อระบบนิเวศขนาดเล็ก โพรง แผลเป็น กิ่งก้านที่ตายแล้ว และสิ่งมีชีวิตล้วนเป็นที่อยู่ของสัตว์หลายชนิด เช่น แมลง เห็ด นก และหนูตัวเล็ก
สัญญาณของความเสียหายหรือผุกร่อน
แม้จะไม่ค่อยสบายตา แต่ก็ให้สารอาหารที่จำเป็นและที่พักพิงแก่สัตว์ป่า ดังนั้นในปี 2013 กฎหมายอิตาลีจึงได้ให้คำนิยามที่ดีกว่าและเป็นตัวแทนมากกว่าของต้นไม้ขนาดมหึมา
เป็นสิ่งที่ดีเช่นกัน เนื่องจากต้นไม้ใหญ่จำนวนมากที่ Zavoli ไฮไลท์ไม่ได้กลายเป็นอนุสรณ์สำหรับความงามของพวกมัน แต่สำหรับอายุของพวกมัน ต้นมะกอกในหมู่บ้านวิลลาสตราดาในอุมเบรียอาจมีอายุถึง 2,500 ปี แต่ก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้นจริงๆ ลำต้นหลักของมันผุพังไปนานแล้ว และลำต้นที่อายุน้อยกว่าอื่นๆ ก็เติบโตตามอายุขัยของมัน
มะกอกโบราณ
ใบอนุญาต Dennis Koutou/CC
อีกตัวอย่างหนึ่งคือต้นบีชปอนโตเน่ในอาบรุซโซ ซึ่งจริงๆ แล้วคือต้นบีชเจ็ดต้นที่หลอมรวมเข้าด้วยกัน ห่อด้วยเปลือกชั้นเดียวกัน
ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2556 มีรายการใหม่กว่า 3,000 รายการได้เข้าร่วมการขึ้นทะเบียนต้นไม้อนุสาวรีย์แห่งชาติ
ที่เกี่ยวข้อง: ต้นไม้ต้นเดียวนี้สามารถฟื้นฟูที่ดินที่เสื่อมโทรม สร้างการปฏิวัติเชื้อเพลิงชีวภาพ รถยนต์ไฟฟ้า และเลี้ยงดูครอบครัว
บางคนมีค่าสำหรับความงาม
บางคนก็เพราะอายุ ยังมีอีกมากที่มีคุณค่าสำหรับตำนานและตำนานที่อยู่รอบตัวพวกเขา
กล่าวกันว่าต้นไซเปรสแห่งเซนต์ฟรานซิสอายุ 800 ปีได้รับการปลูกเมื่อกลับมาจากการเดิน นักบุญฟรานซิสแห่งอัสซีซีพยายามเผาไม้เท้าที่เขาเพิ่งใช้
เมื่อไฟไม่ติด เขาจึงตัดสินใจปลูกแทน โดยอ้างว่า “ถ้าไม่อยากเผา จงโต!” โคนที่ร่วงหล่นจากต้นไม้ต้นนั้นทุกปี ซึ่งตั้งอยู่ในคอนแวนต์ รวมตัวกันด้วยความหวังว่าผู้แสวงบุญที่สามารถจัดการปลูกอะไร
บางอย่างจากเมล็ดของต้นไม้นั้นได้จะมีต้นไม้ที่ได้รับพร
ปล่อยให้ข่าวดีเติบโต แบ่งปันเรื่องราวอิตาลีนี้…
